Теория:

Злучнік — службовая часціна мовы, якая звязвае аднародныя члены сказа або часткі складанага сказа, сказы, часткі тэксту і паказвае на розныя адносіны паміж імі.
 
1. А начных замаразкаў зямля стала крамяністай і гулкай.
  
  У гэтым сказе злучнік і звязвае аднародныя члены сказа — выказнікі (стала) крамяністай, гулкай.
 
2. Гром страсянуў усё наваколле, і ўпалі першыя вялікія кроплі дажджу.
 
  У гэтым сказе злучнік і звязвае дзве часткі складанага сказа — 1) гром страсянуў усё наваколле, 2) упалі першыя вялікія кроплі дажджу.
 
Злучнік звязвае:
  • аднародныя члены сказа;
  • часткі складанага сказа;
  • часткі тэксту.
Злучнік не змяняецца, не з'яўляецца членам сказа.