Теория:

Сярод розных тыпаў простых сказаў асаблівае месца належыць словам–сказам. Іх выдзяленне з’яўляецца дастаткова ўмоўным (па сутнасці гэта не сказы ў поўным значэнні гэтага тэрміна), аднак неабходным фактам у мовазнаўстве.
Словы–сказы — гэта сказы, якія складаюцца са слоў, што не з’яўляюцца членамі сказа: Ура! Так! Не.
Асаблівасці  слоў–сказаў:

1) у сваім складзе не маюць граматычнай асновы;

2) не могуць быць развітымі ці неразвітымі (няма  даданых членаў сказа);

3) вымаўляюцца з інтанацыяй закончанасці, г. зн. пасля іх абавязкова ставіцца знак прыпынку, характэрны для канца сказа (пытальнік, клічнік, кропка і іншыя);

4) звычайна ўжываюцца ў дыялогах.
 
У якасці слоў–сказаў могуць ужывацца словы, якія не з’яўляюцца членамі сказа:

1) часціцы (так, не, але);

2) выклічнікі (дзякуй, а–я–яй, ух, ой);

3) гукаперайманні (цып–цып, кап–кап);

4) словы розных часцін мовы, што з’яўляюцца пабочнымі (канешне, безумоўна, можа быць) і ўжываюцца ў асобным сказе;

5) устойлівыя выразы, звязаныя з выказваннем розных эмоцый, пачуццяў (дай божа, слава богу, божухна, чорт яго ведае);

6) звароткі, што ўтвараюць асобны сказ (Беларусь! Мае сябры!) і інш.